Morgen is het eindelijk zo ver. Vrijdag 16 maart ben ik jarig. Wanneer ik andere jaren precies wist wat ik moest vragen is het dit jaar voor mij een raadsel. Vroeger wist ik het wel. Mijn moeder kwam elk jaar weer aan met ‘kleine hebben dingetjes, speelgoed, maar inmiddels ben ik groter, ouder en zij weet ook niet wat ik nu echt leuk zou vinden. Noem me sentimenteel, maar ik zou echt niet weten wat ik nog nodig heb…
Natuurlijk, een mooie, nieuwe afkortzaag, een 3D printer, een CNC machine, het kan allemaal. Maar nee. Ik weet dat natuurlijk niet vragen voor mijn verjaardag, omdat dat allemaal veel te duur is. Ik hou van mijn hobby meubel maken en mijn ouders hebben mij daarin al vaak genoeg gesponsord.
Dan het volgende: geld. Leuk en aardig dat geld, maar dat is weer zo iets standaard. Ik weet van mijzelf dat ik dat toch niet ga uitgeven, want ik hou er van om dat zo lang mogelijk te sparen.
Afgelopen weken heb ik meerdere malen de vraag gekregen wat ik wilde hebben voor mijn verjaardag. Natuurlijk wist ik daar geen antwoord op. Daarom heb ik maar gezegd dat ik mij wil laten verrassen. Een onverwachte keuze van mijzelf. Ik heb graag de controleren en met een verrassing heb ik dat niet. Daarentegen ben ik heel enthousiast, ik laat me graag verrassen, ondanks het feit dat ik het ook heel graag wil weten en ga raden.
Ik ben benieuwd wat mij morgen te wachten staat. 22 jaar is niet een speciale leeftijd, maar het betekend dat ik ouder word, wijzer ben geworden en nog vele jaren veel kan leren. Ik groei op, ik geniet en ik ga door. Morgen krijg ik mijn cadeautjes en dat geeft het gevoel van jarig zijn, dat mensen aan je denken, dat je geliefd word door de mensen om je heen.
En als de cadeautjes toch niet zo leuk zijn als ik dacht. Dan koop ik voor mij zelf mooi een nieuwe afkortzaag. Maar dat verwacht ik natuurlijk niet.
Natuurlijk, een mooie, nieuwe afkortzaag, een 3D printer, een CNC machine, het kan allemaal. Maar nee. Ik weet dat natuurlijk niet vragen voor mijn verjaardag, omdat dat allemaal veel te duur is. Ik hou van mijn hobby meubel maken en mijn ouders hebben mij daarin al vaak genoeg gesponsord.
Dan het volgende: geld. Leuk en aardig dat geld, maar dat is weer zo iets standaard. Ik weet van mijzelf dat ik dat toch niet ga uitgeven, want ik hou er van om dat zo lang mogelijk te sparen.
Afgelopen weken heb ik meerdere malen de vraag gekregen wat ik wilde hebben voor mijn verjaardag. Natuurlijk wist ik daar geen antwoord op. Daarom heb ik maar gezegd dat ik mij wil laten verrassen. Een onverwachte keuze van mijzelf. Ik heb graag de controleren en met een verrassing heb ik dat niet. Daarentegen ben ik heel enthousiast, ik laat me graag verrassen, ondanks het feit dat ik het ook heel graag wil weten en ga raden.
Ik ben benieuwd wat mij morgen te wachten staat. 22 jaar is niet een speciale leeftijd, maar het betekend dat ik ouder word, wijzer ben geworden en nog vele jaren veel kan leren. Ik groei op, ik geniet en ik ga door. Morgen krijg ik mijn cadeautjes en dat geeft het gevoel van jarig zijn, dat mensen aan je denken, dat je geliefd word door de mensen om je heen.
En als de cadeautjes toch niet zo leuk zijn als ik dacht. Dan koop ik voor mij zelf mooi een nieuwe afkortzaag. Maar dat verwacht ik natuurlijk niet.
Reacties
Een reactie posten